Opvoeden is een geweldig mooie taak, het is ook een behoorlijke klus..
Je bent een liefhebbende ouder, je wilt je kind alles geven om het te helpen om op een goede manier groot te worden. Met je gevoel van liefde en verantwoordelijkheid zit het echt wel goed.
Je merkt echter:
- dat je het moeilijk vindt om echt grenzen te stellen
- dat je het heel lastig vindt als je ontdekt, dat ook jouw kind wel eens niet de waarheid vertelt
- dat je zo bang bent dat je kind op school gepest wordt
- dat je je te veel bemoeit met ruzies
- dat je misschien wel te veel aan goede prestaties hecht
- dat eisen stellen en je daar aan houden voor jou niet altijd gemakkelijk is
- dat je er soms over twijfelt om de leerkracht van je kind te benaderen. Je wilt niet als zeur overkomen
- dat je mogelijk te fanatiek strijdt met school omdat men daar niet aan je kind kan geven wat het nodig heeft
- dat je je kind zo nu en dan wel eens achter het behang wil plakken
- dat je meer overstuur raakt van een gebeurtenis dan je kind zelf
Veelal is de ontspannen omgangssfeer in het gezin verdwenen, er is nog nauwelijks tijd voor grapjes.
Overkomt het je ook dat je op voorhand al gespannen raakt als je kind thuiskomt??
Is er nog maar weinig ruimte om te kunnen relativeren?
Praat je harder dan je eigenlijk wil?
Merk je dat de relatie tussen jou en je partner onder druk komt te staan?
Wanneer meerdere punten hierboven herkenbaar zijn, dan kan het bijna niet anders dan dat de opvoedingssituatie een negatieve invloed heeft op de ontwikkeling van je kind.
Opvoeden is gecompliceerd. Het is in feite ook een ontmoeting met je eigen jeugd, je neemt je eigen ervaring mee; je komt jezelf regelmatig tegen.. Of je nu fit bent of moe en humeurig, je moet er als ouder 24 uur per dag zijn. En..kinderen halen het mooiste bij je naar boven, maar ook je pijn. Dit overkomt ons allemaal.
Het is goed om wanneer je tegen serieuze problemen aanloopt in de opvoeding van je kind, eens te kijken naar je eigen jeugd.
Het levert ruimte en verhelderende inzichten op. Het loont enorm.
De begeleiding/ therapie is niet alleen zwaar, er wordt ook veel gelachen! Je leert jezelf beter begrijpen én vooral ook waarderen.
“Als we iets in het kind willen veranderen, moeten we eerst onderzoeken en kijken of het niet iets is wat beter in onszelf kan worden veranderd.” C.G. Jung